De zeetjes

Zo, het is al een paar dagen rustig, weinig nieuws van de vakantiegangers, dus tijd voor een nieuw stukje. We zijn donderdag rond 09:00 vertrokken in Kroatie en daarna onderweg gegaan naar Italie. Er was grote drukte in het grensgebied en dat kostte best veel tijd, ook moesten we nog laden uiteraard, maar Italie hebben we bereikt en uiteindelijk ook de camping.

Wat een megacamping is dit, wij denken dat deze camping wellicht groter is, maar veel compacter, alles staat dicht op elkaar en je hebt weinig privacy. Toch valt het qua drukte mee in de zwembaden, de jongens kunnen aardig los. We hebben zelfs een paar glijbanen, maar dat is eigenlijk niet het belangrijkste voor ze.

Onze caravan is niet zo luxe als we in Kroatie hadden, daar hadden we eigenlijk wel op gerekend, tenslotte betalen we bijna 2x zo veel hier. Echt bizar en gaandeweg de dagen komen er wat kleine ‘gebreken’ aan het licht. Zo hebben we hier geen vaatwasser en ook nauwelijks stopcontacten, de airco valt uit als we de caravan afsluiten en er is geen wifi (toch de eerste levensbehoefte haha). Veel zaken zijn niet heel schoon, maar we zijn er nu toch dus maken we het beste ervan.

De winkel en plaza zijn mega groot en dat mag ook wel voor zo’n camping, maar eigenlijk voor ons TE groot, we houden meer van het kleinschalige.

De eerste avond gaan we pizza eten in Caorle, Ron heeft een restaurantje geboekt en daar eten we voor het eerst gezamenlijk, super gezellig allemaal en de avond vliegt voorbij. Na het eten naar de auto .. denken we .. maar de auto van Ed is afgesleept, de auto van Ron staat op het punt om afgesleept te worden (ze stonden beiden in een straat waar er na 20:00 uur geen auto mocht staan blijkbaar). En onze auto stond ‘gewoon’ op een parkeerterrein dus niks aan de hand. De boetes waren ongeveer €80 per auto.

De dagen erna gevuld met aan het zwembad vertoeven, ik heb nog op de golfbaan gestaan met de mannen. Maar vooral lekker ontspannen. Kan er een heel mooi verhaal van maken, maar meer is het niet ;-).

Voor de komende dagen is slecht weer voorspeld, met veel regen en onweer. Onze boottrip van morgen (zondag) hebben we maar verplaatst naar dinsdag, dan is het weer beter weer. We gaan het wel zien.

Slaap lekker!

Vandaag hadden we het plan om een plaatsje te bezoeken en dat is gelukt natuurlijk, maar ook de vakantie zit er lekker in. Natasja heeft vanmorgen eerst een paar km hard gelopen (en dat met deze hitte .. poeh) en is daarna nog even op bed geschoten. Uiteindelijk zaten we rond 11:00 pas aan het ontbijt vandaag.

We zijn daarna vertrokken naar Pula, een dorp dichtbij (ongeveer 14 km). Het is vandaag alweer heet, OF we kunnen steeds minder tegen de hitte of het is gewoon echt warm ;-). Pula staat bekend om oude historisch gebouwen en een arena (soort coloseum). Maar eerst moeten we naar een mega mall, want de komende week zijn de foute zwembroeken aan de beurt als we samen zijn met de anderen. De tijd hier gaat snel en morgen hebben we alweer onze laatste dag voor de boeg. Echt bizar eigenlijk.

Eenmaal in Pula, zijn we gaan shoppen en hebben we de foute zwembroek gevonden. Kaj wilde niet, maar dat is de leeftijd denk ik. We kunnen niks goed doen en alles is verkeerd in zijn ogen (als we half zo erg waren, hebben we nog medelijden met onze ouders).

Na het shoppen richting het oude centrum, heel gaaf om te zien, maar je moet werkelijk voor alles hier betalen wil je iets kunnen of kunnen zien. De entreeprijs van 10€ was ons toch wat teveel van het goede, daargelaten dat het alweer 38 graden is en zonder beschutting is dat niet heel fijn. We besluiten om niet naar binnen te gaan en na een rondwandeling ook maar weer richting de camping om te zwemmen en relaxen.

Na het zwemmen zijn we lekker gaan eten bij het restaurant op de camping, waar het goed vertoeven is, het eten is heel goed en de sfeer niet minder. Live muziek en ook Sven beschrijft het als ‘romantisch’ haha. De steenoven pizza’s smaken erg goed en mijn rumpsteak is voor 20€ bijzonder goed en smaakvol.

Eenmaal terug spelen we nog voor ons kampioenschap, maar de boys lopen niet in .. de stand nog steeds in het voordeel van mij en Natasja (6-4).

Morgen gaan we inpakken en ons klaar maken voor de ’terugreis’. Natuurlijk hebben we nog een mooie week voor de boeg in Noord-Italie, maar de weg naar huis heeft minder kilometers ;-). We hebben hopelijk nog een mooie week voor de boeg. De tijd vliegt.

Tot morgen weer, slaap lekker.

Het is vandaag echt heet, de ochtend is al niet normaal warm, geen zuchtje wind en de zon brand al vroeg. Ik moet zeggen dat ik de mensen hier niet bijzonder vriendelijk vind. De dame in de bakkerij is altijd aan het snauwen en eigenlijk is het altijd lastig wat ik vraag. Best vervelend, we hebben tenstlotte vakantie, als je niet wilt werken, doe het dan niet.

We hadden gisteren besloten om op zoek te gaan naar een waterval, schijnt echt bijzonder te zijn. En dus gaan we richting ‘Sentonina Staza Waterfall’ in Barac. Uurtje rijden vanaf de camping.

Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Barac, wat een schitterende rit weer door de natuur van Kroatië, echt heel bijzonder. Het ene uitzicht nog mooier dan het andere. We rijden op het gemak door niemandsland, de temperatuur tikt geregeld 39 graden aan, maar binnen is het lekker koel.

In Barac was niks aangegeven over de waterval en met de hulp van onze grote vriend Google hebben we uiteindelijk de plek gevonden. De entree was bij een camping, zonder parkeermogelijkheid. Gelukkig was iemand (dit keer wel) behulpzaam en gaf ons een parkeerplekje bij een hotel zodat we de wandeltocht konden beginnen. Er stond nog duidelijk ‘2 hours to the top and 1 hour back’. Gelukkig zijn we totaal niet eigenwijs… “het zal toch niet.. dat kan niet, 2 uur omhoog en een 1 uur terug”. Op Google staat immers slechts 15 min lopen en ook gaf de jongeman bij de parking dit aan: “just 15 minutes walk, but you might get lost …” .. huh, verdwalen? wij??

De tocht was een ware beproeving, de waterval waar het zo vol van is, is niks meer dan een klein plasje, er drupt een beetje water, maar dit is geen waterval. Vandaar de opmerking ‘als er geen regen valt, is het droog’ . De waterval was opgedroogd en is mooier in het najaar of voorjaar.

Maar nu we er toch zijn, kunnen we best de tocht proberen te maken naar Labin. Dat kan toch niet heel zwaar zijn? Toch? Laten we niet vergeten dat het 39 graden is, de zon aardig kan branden zonder schaduw, de weg alleen maar omhoog gaat, we wel water bij ons hebben, maar of de 2 liter voldoende is .. Laten we het maar proberen. Wat een geweldig gave tocht door de bossen omhoog van Barac naar Labin, we lopen langs beekjes en voorlopers van de waterval, met een paar mooie bronnen uit de bergen, dat water kunnen we drinken, heerlijk fris en koud.

Ik heb het zwaar door de hitte en het klimmen en een heuse hongerklop, we hebben genoeg gegeten, maar voel me niet heel erg fijn. Toch geven we niet op en gaan lekker door, zie ook de mooie foto’s. We komen slangen, salamanders en bosmieren tegen, dus we zijn in goed gezelschap. En inderdaad de tocht omhoog duurt zeker 2 uur voor we er zijn. En je weet het hè; wat omhoog gaat moet ook naar beneden. Inmiddels is wel het water op, we hebben niks te knabbelen, maar we moeten toch terug naar de auto. Ik geloof ook maar zo dat het even 40 graden is geweest, maar de magistrale uitzichten maken een boel goed. Na iets meer dan een uur zijn we terug bij de auto. Airco aan en richting huis, maar eerst een stop bij de Lidl voor een ijsje en water .. heel veel water :-).

Einde van de middag even lekker thuis op de veranda kunnen relaxen voordat we met de trein naar het stadje gaan, het is zo’n commerciële trein en niet een blauw-geel monster zoals wij ze kennen. Maar liefst € 16,00 enkele reis, de mensen hier worden slapend rijk. Het is hier allemaal niet zo goedkoop als iedereen zegt, zelfs Nederland is af en toe gewoon goedkoper.

We eten aan de haven en gaan daarna weer lekker terug. We spelen nog even onze dagelijkse keezen-competitie (ik speel samen met Natas tegen de boys) en we staan 4-2 voor na vanavond.

Slaap lekker allemaal, morgen een dagje zwembad, dus ik ben er overmorgen denk ik wel weer.

En dan is het natuurlijk ook tijd voor een dagje strand. Het is vandaag warm, misschien wel gewoon heet. Geen wind of niks. Ik zat al heerlijk vroeg buiten op de veranda in de zon, moest nog even voor Hekelingen wat doen. Daarna ben ik naar het dorp gereden om nog wat boodschappen in te slaan, wat een drukte, blijkbaar gaat iedereen in de ochtend. Later realiseerde ik me pas dat zaterdag natuurlijk een wisseldag is, dus dat verklaart een boel. Ik ben de dagen al een beetje kwijt gelukkig.

Eenmaal terug bij ons geweldige paleisje ben ik met Sven naar de receptie gelopen om onze paspoorten op te halen. We hebben nieuwe waterschoenen gekocht. De wandeling in de hitte was zwaar en zelfs Sven en ik hadden het moeilijk, wat een warmte. Op de terugweg langs het strand gelopen en daar twee bedjes voor de middag gereserveerd.

Daarna gewoon lekker aan het strand gelegen tot een uur of 18:00 .. beetje zwemmen, beetje liggen .. drankje aan de beachbar .. gewoon lekker niks. Daarna naar de caravan terug, hammetjes, broodjes, hamburgertje, gewoon lekker relaxed met z’n viertjes.

De eerst dag op locatie, we doen helemaal niks. Lekker ontbijten op het ruime terras. De broodjes bij de bakker niet ver van hier. Nou ja bakker, het is een caravan waar ze de broodjes verkopen. Geen bijzonderheden.

We gaan lekker zwemmen in het eerste badje wat we kunnen vinden en daar vermaken we ons vandaag.

De avond sluiten we af met een pizza aan de baai, heerlijk eten en fijne ambiance!

Morgen naar het strand. Slaap goed.

Het is alweer donderdag en na ons avontuur in Oostenrijk gaan we vandaag onderweg naar Kroatie. We zijn nog niet eerder op vakantie in Kroatie geweest, dus zal mij benieuwen. Na het ontbijt stappen we in de auto en gaan onderweg. Van de storm van gisteren is niks meer te merken en voor je het weet verlaten we Oostenrijk. Heel kort na de grens laden we de auto weer op en met nog 1 stop voor de boeg weinig spannends .. zou je denken.. Maar niks is minder waar, het blijft een bijzonder vakantie.

Het tweede laadpunt is aan de andere kant van de snelweg, maar als ik kijk welke toeren we moeten uithalen om weer terug op de route te komen, kijken we naar het volgende punt. Maar dat is nog even weg.. Koper om precies te zijn, we kunnen nog 145 km en het punt is op 145 van nu, dat wordt een dingetje. Ik ga wat rustiger rijden en langzaam loopt het bereik op. We zien op de kaart nog een oplaadpunt, 20 km voor Koper, dus daar kiezen we voor. Weten jullie nog ons verhaal van de laatste keer Slovenie? Iets met een laadpaal die de kaart niet accepteerde en toen naar het Sloveens ging? …. Nou daar kwamen we nu ook weer uit, hahaha, ware het niet dat mijn kaart nu wel geaccepteerd werd en we dus gewoon konden laden. Toiletbezoek van de kleine man uiteraard .. die van de tegoedbon weer snoep kon kopen.. het is vakantie ;-).

Na de laatste keer laden konden we richting onze eindbestemming voor deze week ‘Medulin’. De reis verloopt soepel en een half uur voor we er zijn krijgen we een appje van de organisatie dat onze mobiel home klaar is. Wat een service.

Als we aankomen zien we dat het een mega-camping is, inchecken bij een receptie met wel 10 verschillende balies, maar we worden snel geholpen en doorverwezen naar de receptie bij onze accomodatie. We rijden over de camping, zo groot hebben we in jaren niet gezien. De receptie is vlakbij onze plek en wauw .. wat een luxe accomodatie dit keer, van alle gemakken voorzien, ruimte, rust en alles wat je wilt. Dit gaat wel goed komen de komende 2 weken. Een filmpje is gedeeld ;-).

Na het uitpakken, inruimen, boodschappen doen, gaan we lekker met een knabbel en een borrel op de veranda, morgen wel meer ;-).

Slaap lekker! Tot morgen .. hoe dat gaat in het Kroatisch is een raadsel, daar versta je geen bal van.

Ontwaken op een plek die je niet kent (overigens heerlijke bedden in dit knusse, oudbollige hotel) is altijd apart. Het uitzicht is geweldig en het weer zit ook mee. Ik heb alleen knallende hoofdpijn, zal dat komen door de rit van gisteren of zijn die drie schnaps de oorzaak. Het blijft de hele dag een beetje zeuren helaas.

We hebben besloten om na het ontbijt het drie-landen-punt te bezoeken, dat lijkt ons best bijzonder en dus gaan we onderweg. De auto is nog volgeladen en we kunnen in 1 keer door. Onderweg zagen we echter al dat het wel eens gesloten kon zijn, best bijzonder, want in de bergen wandelen is natuurlijk echt geweldig.

Eenmaal aangekomen was het inderdaad de waarheid, de kabelbaan is gesloten en ook een kopje koffie is niet mogelijk. We besluiten om dan maar lopend omhoog te gaan, een tochtje van een paar uur moet lukken toch? Toch? .. Niets is minder waar, de temperatuur tikt inmiddels de 30 graden aan en om zonder water en voedsel omhoog te lopen is niet zo’n heel goed plan vinden we. We proberen het wel, maar bij het eerst checkpoint besluiten we dat het verstandiger (en veiliger) is om terug te gaan naar de auto.

Ik had natuurlijk een plan B bedacht en dat is een bezoek aan miniworld in Klagenfurt, waar alle belangrijke gebouwen van de hele wereld te vinden zijn. Heel gaaf om te zien, heel mooi gebouwd en een paar uur ben je zoet in het park, echt heel leuk! Ook de lancering van de space-shuttle is er en ook dit hebben we natuurlijk gezien.

Na het park willen we toch echt wel de originele schnitzel eten en dus gaan we naar Villach, dan zijn we onderweg naar het hotel en in Villach moet vast wat te vinden zijn. We zoeken iets op zodra we op een terrasje zitten en dan is het eindelijk schnitzel tijd .. wat een heerlijke schnitzel, zo lekker heb ik ze lang niet gehad. Tijdens het eten betrekt de lucht behoorlijk en komt het water met bakken uit de lucht. De temperatuur zakt van 31 naar 15 graden (bizar). Tijdens een redelijk droog moment rennen we terug naar de auto en zijn we onderweg naar het hotel.

Als we daar bijna zijn, worden we tegengehouden door de locale politie en moeten we terug naar Villach, want de wegen zijn onbegaanbaar geworden door het noodweer. De agent geeft ons aan andere route, maar kan niet garanderen of die route open is, het is echt beestachtig weer. Zo zit je in de zon en zo in de drup ..

Gelukkig is de omleiding een goede en komen we veilig aan in het hotel. Daar slaapt alles en iedereen al. Wij drinken nog een frisje en gaan lekker slapen. Morgen op naar Kroatie! Slaap lekker

Daar zijn we weer, een nieuw avontuur in Europa. Dit keer gaan we in totaal 2,5 week op pad. We gaan een weekje in Kroatie en een weekje in Italie doorbrengen. Op de heenreis 2 overnachtingen in Oostenrijk. Voor de terugreis weten we het nog niet, maar dat gaan we ergens in de komende weken bepalen.

We zijn vertrokken op 6 augustus naar onze eerste stop in Oostenrijk. Gezien het aantal km (1105) hebben we besloten om weer in de nacht te vertrekken. We liggen na het eten al vroeg te slapen om toch iets van nachtrust te hebben, het beloofd een lange dag te worden. De wekkers staan om 01:30 en ik hoop dat we om 2:30 de deuren achter ons dicht kunnen doen. Zoals gedacht halen we dat allemaal en zo zoeven we de hele rustige Nederlandse nacht in, er is weinig te zien op de weg, heerlijk!

De eerste stop is de laatste voordat we Duitsland ingaan, de auto is in 10 minuten volledig opgeladen en Natasja neemt het stuur over, het is schemerig geworden en daar kan ik heel slecht tegen. Maar ook deze 175 km gaan zonder problemen voorbij, Natas is wel moe nu en dus neem ik het stuur weer over. Het is licht dus dat gaat al veel beter, heb toch nog een dik uur mijn ogen dicht kunnen doen.

Eenmaal onderweg in Duitsland begint het drukker te worden, Duitsland ontwaakt en hoe.. poeh. Het begin gaat echt heel soepel en even (echt heel even) hebben we het gevoel dat 19:30 een realistische tijd is om aan te komen in Oostenrijk. Maar dan .. dan gaat het echt hopeloos mis, files en opstoppingen, we hebben enkele keren gewoon een uur stil gestaan voor we verder konden. Het is natuurlijk niet anders, maar echt heel prettig is het niet. Laatste drukte is dan voor Munchen en daarna gaan we nog een keer laden. Gelukkig kunnen we daarna lekker doortuffen en komt ons hotel in Afritz am See dichterbij.

We arriveren rond 22:45 en de hoteleigenaar zit ons al op te wachten, we brengen de spullen naar onze kamer en kunnen nog een schnaps krijgen en een heerlijk glas koud bier en wijn. Een goed half uur later liggen we gesloopt in bed. Morgen op naar de bergen en meer.

Onze reis is nu echt begonnen! Slaap lekker