Het is vandaag echt heet, de ochtend is al niet normaal warm, geen zuchtje wind en de zon brand al vroeg. Ik moet zeggen dat ik de mensen hier niet bijzonder vriendelijk vind. De dame in de bakkerij is altijd aan het snauwen en eigenlijk is het altijd lastig wat ik vraag. Best vervelend, we hebben tenstlotte vakantie, als je niet wilt werken, doe het dan niet.
We hadden gisteren besloten om op zoek te gaan naar een waterval, schijnt echt bijzonder te zijn. En dus gaan we richting ‘Sentonina Staza Waterfall’ in Barac. Uurtje rijden vanaf de camping.
Na het ontbijt zijn we vertrokken richting Barac, wat een schitterende rit weer door de natuur van Kroatië, echt heel bijzonder. Het ene uitzicht nog mooier dan het andere. We rijden op het gemak door niemandsland, de temperatuur tikt geregeld 39 graden aan, maar binnen is het lekker koel.
In Barac was niks aangegeven over de waterval en met de hulp van onze grote vriend Google hebben we uiteindelijk de plek gevonden. De entree was bij een camping, zonder parkeermogelijkheid. Gelukkig was iemand (dit keer wel) behulpzaam en gaf ons een parkeerplekje bij een hotel zodat we de wandeltocht konden beginnen. Er stond nog duidelijk ‘2 hours to the top and 1 hour back’. Gelukkig zijn we totaal niet eigenwijs… “het zal toch niet.. dat kan niet, 2 uur omhoog en een 1 uur terug”. Op Google staat immers slechts 15 min lopen en ook gaf de jongeman bij de parking dit aan: “just 15 minutes walk, but you might get lost …” .. huh, verdwalen? wij??
De tocht was een ware beproeving, de waterval waar het zo vol van is, is niks meer dan een klein plasje, er drupt een beetje water, maar dit is geen waterval. Vandaar de opmerking ‘als er geen regen valt, is het droog’ . De waterval was opgedroogd en is mooier in het najaar of voorjaar.
Maar nu we er toch zijn, kunnen we best de tocht proberen te maken naar Labin. Dat kan toch niet heel zwaar zijn? Toch? Laten we niet vergeten dat het 39 graden is, de zon aardig kan branden zonder schaduw, de weg alleen maar omhoog gaat, we wel water bij ons hebben, maar of de 2 liter voldoende is .. Laten we het maar proberen. Wat een geweldig gave tocht door de bossen omhoog van Barac naar Labin, we lopen langs beekjes en voorlopers van de waterval, met een paar mooie bronnen uit de bergen, dat water kunnen we drinken, heerlijk fris en koud.
Ik heb het zwaar door de hitte en het klimmen en een heuse hongerklop, we hebben genoeg gegeten, maar voel me niet heel erg fijn. Toch geven we niet op en gaan lekker door, zie ook de mooie foto’s. We komen slangen, salamanders en bosmieren tegen, dus we zijn in goed gezelschap. En inderdaad de tocht omhoog duurt zeker 2 uur voor we er zijn. En je weet het hè; wat omhoog gaat moet ook naar beneden. Inmiddels is wel het water op, we hebben niks te knabbelen, maar we moeten toch terug naar de auto. Ik geloof ook maar zo dat het even 40 graden is geweest, maar de magistrale uitzichten maken een boel goed. Na iets meer dan een uur zijn we terug bij de auto. Airco aan en richting huis, maar eerst een stop bij de Lidl voor een ijsje en water .. heel veel water :-).
Einde van de middag even lekker thuis op de veranda kunnen relaxen voordat we met de trein naar het stadje gaan, het is zo’n commerciële trein en niet een blauw-geel monster zoals wij ze kennen. Maar liefst € 16,00 enkele reis, de mensen hier worden slapend rijk. Het is hier allemaal niet zo goedkoop als iedereen zegt, zelfs Nederland is af en toe gewoon goedkoper.
We eten aan de haven en gaan daarna weer lekker terug. We spelen nog even onze dagelijkse keezen-competitie (ik speel samen met Natas tegen de boys) en we staan 4-2 voor na vanavond.
Slaap lekker allemaal, morgen een dagje zwembad, dus ik ben er overmorgen denk ik wel weer.